Vereniging

In 1969 werd in Wijchen de eerste schietsportvereniging voor luchtwapens opgericht.
Als naam werd gekozen schietsportvereniging Strijdlust. De locatie waar gebruik van gemaakt werd, was de bovenzaal in het verenigingsgebouw De Meshallen. In 1970 wilde het bestuur van schietsportvereniging Strijdlust naar een andere locatie en die werd gevonden in het Wapen van Wijchen op de markt.

Drie leden van de schietsportvereniging hadden bezwaar tegen een café als locatie en richtte toen een tweede schietsportvereniging op onder de naam Schietsportvereniging St. Hubertus met als locatie het verenigingsgebouw De Meshallen.

Als kogelvangers werden op het podium bakken geplaatst met een gebogen stalen achterwand, waar de kogels tegen te pletter sloegen en in de bak terechtkwamen. Had men een kaart geschoten, dan moest men zelf naar de bak lopen om de kaart te verwisselen, met alle gevaren van dien.

Voor niet leden uit geheel Wijchen werden, voor jong en oud, zondags wedstrijden georganiseerd, waaruit vele leden werden geworven. Door die leden werd er al gauw overgegaan naar een kaarttransportsysteem met oude wielen van trapnaaimachines, welke door middel van een touw verbonden was aan de kogelvanger en door met de hand het wiel te draaien, verplaatste men de kaart naar voren en weer terug. Er kwam een elektriciën als lid in de vereniging en die had het idee om het met de hand draaien van de wielen te laten doen door elektromotoren van naaimachines om zodoende zes elektrobanen te maken, hetgeen ook werd uitgevoerd.

Om aan de nodige financiën te komen werden er diverse activiteiten georganiseerd, waaronder hobbymarkten en rommelmarkten. Maar als klap op de vuurpijl werden er vier gezinsbeurzen gehouden. De eerste in Zaal Sterrenbos een tweede met drie grote tenten op het Europaplein en twee in de Olympic-hallen. De opbrengsten van al deze activiteiten bestonden uit het verhuur van de standplaatsen en het heffen van entree. Door deze opbrengsten kon de vereniging uitzien naar een andere locatie die voldeed aan de eisen van de Koninklijke Nederlandse Schutters Associatie.

In die tijd zocht de gemeente, voor het jeugdwerk garantieplan, bouwprojecten voor jonge bouwvakkers om praktijk op te doen, zodat ze eerder werk konden krijgen in de bouw.

De vereniging heeft zich opgegeven om in aanmerking te komen voor zo’n bouwobject. Dat werd toegewezen met de voorwaarde dat alleen het metselwerk door de jeugd werd gedaan, maar dat de rest van het werk gedaan moest worden door vrijwilligers van de vereniging. Dat is met succes uitgevoerd, zodat de vereniging nu een locatie heeft met negen elektrobanen en aan alle eisen van de K.N.S.A voldoet.